Ontstaan van de Code VVR

De wet WAO maakte het voor het eerst mogelijk om aan mensen met lichamelijke beperkingen voorzieningen te verstrekken. Niet alleen ten behoeve van werksituaties maar ook voor thuissituaties als werken niet meer mogelijk was.

De toenmalige bedrijfsverenigingen voerden deze wet uit en waren verplicht daarvoor advies te vragen aan de speciaal daartoe opgerichte onafhankelijke Gemeenschappelijke Medische Dienst.

De GMD bestond uit artsen en arbeidsdeskundigen, die met elkaar als behandelteams adviseerden over individuele gevallen. Zij werden bij voorzieningsaanvragen ondersteund door speciaal opgeleide technisch specialisten die samen met de stafafdeling van de GMD uitgebreide kennis ontwikkelden rond hulpmiddelen.

Door politieke invloeden werden in 1994 ingrijpende veranderingen in de wetgeving doorgevoerd. De wet WVG ontstond en de verstrekking van voorzieningen werd opgedragen aan de gemeenten. De stafafdeling van de GMD, inclusief de wettelijke onderzoeksopdracht, ging over in een nieuwe organisatie met de naam KBOH (Kwaliteits- en Bruikbaarheidsonderzoek van Hulpmiddelen voor gehandicapten en ouderen). KBOH werd gefinancierd met subsidie van de overheid.

Als één van de eerste opdrachtgevers verzocht de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) KBOH om onderzoek te doen naar de regelgeving en de veiligheid rondom het vervoeren van rolstoelgebruikers. Voor deelname aan dat onderzoek werden gerenommeerde kenniswerkers uit alle hoeken van de maatschappij en de overheid uitgenodigd.

De uitkomsten van het onderzoek waren helder. De weg naar “hoe” de technische veiligheid bereikt kon worden, werd snel duidelijk. Bovendien bleek dat er geen conflicterende wetgeving bestond die voor de afzonderlijke partijen een juiste handelwijze in de weg stonden. Alle bevindingen werden gebundeld en omgezet in richtlijnen voor alle bij het vervoer van rolstoelinzittenden betrokken partijen.

Daarmee was de oorspronkelijke Code VVR een feit.

De doelstelling was om de bevindingen van de werkgroep omgezet te krijgen in wetgeving, maar daarvoor bleek bij de rijksoverheid geen bereidheid. Om het draagvlak voor de Code VVR te verstevigen werd besloten om een “convenant tussen maatschappelijk relevante organisaties” te bewerkstelligen. Het convenant kwam er. De Code VVR kreeg daarmee een formele status. Het convenant werd op 3-12-2001 getekend en beschreven in de derde druk van de Code VVR.

Uit reorganisatieoverwegingen van de overheid werden per 1-1-2007 de instellingen voor hulpmiddelenonderzoek KBOH, NIZW, KITTZ en Irv samengevoegd tot de huidige stichting Vilans in Utrecht. Het “beheer” van de Code VVR kwam daarmee eveneens onder de hoede van Vilans. Toen in 2010 de overheidssubsidie voor het beheer van Code VVR geheel werd stopgezet, besloot Vilans het beheer van de Code VVR per 1-7-2010 te beëndigen en het werk eraan stop te zetten.

De Code VVR en de verzamelde kennis dreigde daardoor geheel weg te zakken. Ap Peters (onder andere lid van de begeleidingscommissie bij Vilans) heeft, na toestemming van Vilans over het gebruik van de intellectuele rechten, in 2012 uit sterke gevoelens van betrokkenheid besloten – vrijwillig en zonder enige vorm van (financiële) ondersteuning van buitenaf –de Code VVR up to date te brengen. Er zijn vervolgens diverse contacten gelegd in de grote kring van belanghebbenden bij de Code VVR en volgde er een uitgebreide reeks besprekingen met rolstoelgebruikers, vervoerbedrijven, fabrikanten, medewerkers in de zorg- en revalidatiewereld, brancheverenigingen, landelijke overheid en anderen.

De Code VVR is door Ap geheel herschreven en heeft geleid tot de toen nieuwe uitgave 2015 - 2016, herzien, geoptimaliseerd, aangevuld met in de loop der jaren opgedane praktijkkennis, achtergrondinformatie en zodanig geschreven dat elke belanghebbende in eigen hoofdstukken datgene kan vinden wat voor hem of haar van belang is.

Ap Peters, vanaf 2004 tevens secretaris bij stichting Vast = Beter, heeft de verspreiding van de Code VVR ondergebracht bij het kenniscentrum Vast = Beter. Ter bescherming van de “onafhankelijke en objectieve inhoud” van de Code VVR werd de merknaam “Code VVR "door A. Peters"” geregistreerd bij het “Benelux Bureau voor de Intellectuele Eigendom” (BBIE) en is Ap daarmee de nieuwe beheerder van het document.

Het kenniscentrum Vast = Beter zal het secretariaat van de Code VVR verzorgen.